Mobiele maandag

en geraak vlot waar je moet zijn…

Toeval wil dat ik op maandag bij een klant werk in Deurne, dus vanuit Hoboken, dat moet haalbaar zijn zonder auto!

De eerste pech is al dat ze met werken starten op de Herentalsebaan, waardoor mijn toch wel favoriete vervoermiddel als het op openbaar vervoer aankomt, de tram, niet meer rijdt tot waar ik moet zijn.
Uit gebrek aan een elektrische step, dan maar de bus. Nummer 33, rijdt van Hoboken naar Ekeren, langs Wilrijk, Antwerpen, terug Wilrijk, Berchem, Mortsel, terug Berchem, Borgerhout en dan Deurne! Slik.
Mijn eerste mobiele maandag (toen nog niet geregistreerd als mobielemaandagmaagd op de site) ervaring is in de paasvakantie, en dus valt het mee. Je zit wel een uurtje op de bus te schudden en te schokken…zoveel kleine straatjes en ronde punten!
Mijn voorkeur blijft toch de tram; maar goed, ik geraak zonder kleerscheuren naar en van het werk.

16 april. Eerste schooldag. Vol goeie moed wandel ik de 332 meter naar de bushalte. De bus is mooi op tijd. En de bus zit overvol. We staan met twee personen te wachten, dat moet nog net lukken. Dat denken die 5 mensen aan de volgende bushalte ook… ik kan me amper vasthouden. ik sta geplet tussen de mensen en de deur. Een klein kind staat voor mij, maar staat eigenlijk meer op mij dan tegen mij. Ik houd me toch, met mijn hand met gebroken vingers, vast aan de reling van de voordeur. Een vrouw zet ineens haar hand op het mijne… auch! Ik, en een 8tal anderen, hinderen de chauffeur om te kijken in de spiegel. Hij geraakt wat geërgerd, want bij de volgende halte moet hij een vrouw met een winkeltrolley teleurstellen, ze kan er echt niet meer bij. Hij roept nog om door te schuiven, maar er valt echter weinig door te schuiven…

Eindelijk, de meesten stappen hier af aan de school, eindelijk plaats! Bezweet en al een beetje over mijn toeren neem ik plaats op een bankje. Tot de chauffeur ergens in Borgerhout zijn bus aan de kant zet, en ons chauffeurloos laat zitten. De laatste kinderen die nog op de bus zitten zullen te laat komen op school, tot onvrede van de moeders. En ik kom te laat op het werk! Eenmaal op de Herentalsebaan moet ik nog over de werf lopen om bij mijn klant binnen te geraken. Alé, de werkdag kan beginnen!

Ik weiger nog op die bus 33 te stappen. Dat is geen plezier. Zelfs niet op mobiele maandag. dan ga ik nog liever met de auto. Krijg ik geen boekentas in mijn nek, geen vuile schoenen van vieze kinderzooltjes en mijn vingers gaan (hopelijk) sneller genezen.
Ik wandel de 1070 meter naar metro Zegel, en pak daar tram 10 naar huis.

23 april. Een nieuwe werkweek. Opnieuw een mobiele maandag. 356 meter naar de tramhalte. Tram 10 komt er net aan, mooi op tijd. Ok, het is druk, maar ik bemachtig wel een stoel. Ik moet een gast wel aanspreken omdat die af en toe zijn elleboog tegen mijn hoofd slaat (blijkbaar zonder het zelf te merken) maar als ik hem erop wijs zegt hij ‘sorry’ en het gebeurt ook (bijna) niet meer. 1070 meter wandelen van station zegel naar mijn klant. En, ik registreer me bij de 7340 andere mobiele maandagmensen op mobielemaandag.be. Ik ben nu een erkende mobielemaandagmens, ik heb een mobielemaandagmaagdbadge en een voetverkennerbadge.

En, die 2 km heb ik dan toch al in de benen, op mobiele maandag toch wat mobieler zijn, dan help ik niet alleen het verkeer wat meer in beweging te krijgen, maar ook mijn eigen lijf!