Wie van ons leeft op zo’n manier dat het leven zo vanzelf gaat dat het niet meer wordt beleefd?
Dat overkomt het hoofdpersonage in het boek ‘Peachez, een romance’ van Ilja Leonard Pfeijffer. De schrijver zelf ontmoette ik op Saint Amour, het jaarlijks valentijnnummertje van Behoud de Begeerte. Liefde, lust, romantiek en alles wat daarbij komt kijken. Ik ben er eigenlijk elk jaar bij. Schrijvers lezen voor uit eigen werk, dus zo leerde ik het hoofdpersonage uit deze roman al wat kennen. Latinist, een professor met een mooi curriculum, én toch ook vatbaar voor de liefde.
Wat begint met een onschuldige mail, gaat al gauw over in een soort van internetdating. En het doorsturen van een foto. En her en der wat lessen in latijn. En literatuur. En liefde. Tot het onvermijdelijke moment om mekaar te willen ontmoeten. En hoe liefde je leven kan veranderen, zodanig dat het ineens niet meer vanzelf gaat.
Een roman, en toch gebaseerd op een waar gebeurd verhaal. Dat maakt het bijna griezelig. Echte liefde is dan ook een beetje eng.
Alleen al voor een zin als deze is het boek het lezen waard:
‘ik vind het eerlijk gezegd een nogal beperkt en zelfzuchtig concept van liefde om haar te definiëren in termen van het rendement van een investering van gevoelens van genegenheid die zich in gelijke munt terugbetaalt. Wat zij mij heeft geleerd, is dat ware liefde veel altruïstischer is dan dat en dat geven in de liefde geen ander doel kent dan het geven zelf.’
Hoe schoon is dat!
This was a loovely blog post
LikeLike