Een boek met een persoonlijke boodschap

Ik had net een boek gelezen van Mark Eyskens en had nog honger. Naar meer van dit. Ik was zo enthousiast over het eerste boek dat ik van hem las Zinzoeken? heeft dat eigenlijk zin?  dat ik direct een tweede van hem aanschafte en mee op reis nam om me er helemaal in te kunnen verdiepen.

Wat ik vooral meepak uit dit boek, is hoop. Echt.

Ik heb mezelf altijd een optimist genoemd, maar de laatste tijd spookt het soms toch wel door mijn hoofd dat sommige dingen in de wereld niet meer kunnen beteren. Klinkt zwart he. Pessimistisch. Focus op het altijd slechte nieuws. En er gebeuren dingen waarvan mijn mond van verbazing open valt. Denk maar aan de verkiezing van Trump. En nu Erdogan weer. Misschien daarom heb ik mijn krant en weekblad abonnement stopgezet. Ik had er echt genoeg van.

Dit boek is voor mij dus echt een geschenk, om inzicht te krijgen in de problematiek, maar ook de hoop te koesteren dat er oplossingen zijn, en dat als veel mensen hetzelfde idee krijgen over iets, er echt wel een shift kan zijn. Zei Gandhi dat niet, dat je zelf de verandering moet zijn die je in de wereld wil zien? Ik wil niet idealistisch overkomen en mensen de les spellen hoe het vanaf nu dan moet, maar door zelf anders in het leven te staan hoop ik anderen de inspireren.

Dat heeft een naam, je bent dan meliorist. We zijn de wereldverbeteraars. We denken dat de wereld verbeterbaar is. En we blijven ons dus hoopvol afvragen ‘waarom niet?’. De tijd is er nog niet altijd rijp voor. Maar dat komt wel.