Marteltuigjes (deel 2)

3 maanden geleden brak ik mijn vingers. Hoe de eerste twee maanden verliepen? Lees het hier: Marteltuigjes Ondertussen doen de voorgeschreven marteltuigjes hun werk, mijn vingers zijn ’s morgens niet meer plooibaar, maar staan schoon recht naast de middenvinger. Overdag dan alle moeite van de wereld doen om ze te plooien, om ze dan de volgende nacht terug recht vast te binden. Hoe sarcastisch kan het zijn.
Opnieuw een controle bij de specialist. Deze keer moet ik maar een half uur wachten om dan 2 minuten tijd bij de dokter door te brengen. Daar meten ze welke hoek je vinger al kan maken zonder er extra druk op te zetten. De ringvinger valt mee, het marteltuigje voor overdag moet niet meer. De pink echter maakt weinig vooruitgang. De hoek dat hij kan maken, is eigenlijk nog bijna hetzelfde als een maand geleden. Bij stijfheid van een vinger heb je recht op extra beurten kinesitherapie, dus een nieuw voorschrift voor 30 beurten. Mijn agenda blijft de volgende weken dus nog even vol staan.
De eerste zes maanden boeken we het meeste resultaat; een eventuele operatie beslissen we pas na die periode. Kom binnen 6 weken nog maar eens langs. Ik zeg hem nog snel dat ik dat eigenlijk zelfs niet overweeg, zo’n operatie. Zo stuurt hij me terug naar huis, of beter gezegd, naar de kinesist.