Ik heb het druk. Niet alleen dat mijn agenda redelijk vol staat, maar ook mijn hoofd zit vol onafgewerkte lijstjes. Zo erg, dat ik schrik heb om ze op te schrijven. Ik denk dat ik kan blijven oplijsten. Dus laat ik ze voorlopig maar enkel in mijn hoofd zitten.
Komt erbij dat ik een vreselijk schuldgevoel heb. Naar mijn hond Reynaert toe dat ik weer eens niet ga wandelen, maar kies voor de kunstacademie waar ik schilder. Schuldig als ik daar dan een les oversla, omdat ik zo moe ben dat ik liever een avond thuis hang en nog onder de stress zit van het fileleed. Schuldig dat ik niet de tijd nam om die telefoon op te nemen, laat staan om terug te bellen. (bij deze, echt sorry hiervoor, ’t is niet dat ik niet aan jullie denk ♥) Zou ik ook niet beter wat sport in mijn agenda zetten? En ga zo maar door.
En ja, ik kan een cursus time management volgen om beter met mijn tijd te leren omgaan. Toevallig dat die net nú (in één van mijn vier!!!) mailboxen komt. Het gaat dan over kwalitijd, en knopen leren doorhakken. Ik heb eigenlijk zelfs geen tijd om zo’n cursussen te volgen.
Ik lees ook net de volgende quote op mijn Happinez kalender:
Tijd is ons grootste geschenk.
Op de achterkant van zo’n blaadje staat dan wat toelichting. Volgens die uitleg lijd ik aan het ‘tijdtekortsyndroom’. De oplossing hiervoor is ‘nee’ zeggen. Vooral ‘nee’ zeggen tegen het gevoel van moeten. Geen moetjes. Me niet laten opjagen. Ik heb dan toch de tijd genomen om het volledig te lezen.
Het is een actueel onderwerp, de drukte. Wat stress kan doen met je lijf. Boeken, artikels en blogs staan er vol van. Het gaat er dan over te bepalen wat je nu écht belangrijk vindt, wat je prioriteiten zijn. Niet gewoon hollen om de ratrace van vandaag te kunnen volgen, maar bewust kiezen waar je mee wil bezig zijn. Quality time inbouwen. Rust nemen. Momenten van inspanning afwisselen met ontspanning. Niet wachten tot je lijf niet meer mee wil, en je wel verplicht bent om het rustiger aan te doen.
Daarom heb ik gisteren een dag ingelast dat ik nu eens echt niks gedaan heb. Van mijn pyjama in mijn jogging, en van de stoel naar de zetel en terug. Twee films gekeken. En dat op één dag! En nee, ik voel me daar niet schuldig bij.
En, uiteraard, ben ik van plan mijn leven te beteren. Meer tijd voorzien voor de belangrijke dingen in mijn leven. Ik zal eens tijd inplannen om hier werk van te maken!
Ondertussen wens ik jullie allemaal zo’n dag in jogging of pyjama toe!
Ge zou die agenda ook kunnen weggooien bijvoorbeeld? Neen, vooral niet doen, een kleinere nemen misschien voor 2019 dan? Ook niet, vooral neen zeggen tegen elk onnodig project dat op je afkomt, misschien wel?
LikeLike