Ik weet het, vandaag de dag is het misschien niet meer verantwoord om voor een week naar de Dominicaanse Republiek te vliegen, al compenseer ik de uitstoot wel, maar hoe heerlijk is het! Bounty Island! Echt een plaats om tot rust te komen. Kilometerslange witte stranden, ontelbare palmbomen en dat in tropische temperaturen. Dat Columbus dacht dat hij het mooiste land ter wereld had gevonden bij het zien van de stranden vol palmbomen en kokosnoten; wie kan het hem kwalijk nemen.
We verblijven in een Riu resort, een keten van vijf grote hotels op en rond het strand in Punta Cana. Een all-in service, met buffetten en snacks, kleurrijke cocktails en ontelbare zwembaden. En dan de zee. Witte stranden aan een prachtige, blauwgroene en warme zee. Een briesje. Hier geen vieze plastiek tussen je tenen bij de strandwandeling (zoals ik voorhad in Bali Onweer in Bali), wel wat aangespoeld wier, maar hey, dat is de natuur he.
Het contrast met de bevolking is natuurlijk groot. Zoals verschillende landen in de Caraïben is ook de Dominicaanse Republiek een ontwikkelingsland. Eenmaal buiten het resort zie je verschillende constructies van onder andere golfplaten die zoiets als een huis moeten voorstellen. Ik mag er niet aan denken wat daar van overschiet als de zoveelste orkaan passeert. Het is dan soms ook een dubbele als je als toerist naar zo’n oord reist, ondersteun je de economie of eigenlijk helemaal niet? In een all-in resort gaat het geld natuurlijk niet naar de lokale bevolking.
De ketens bieden anders wel werkgelegenheid, met kost en inwoon. Er komt een nieuwe middenklasse, die wordt opgeleid in het hotel, kan opklimmen en talen kan leren. De dollars (zeker voor een all-in vakantie is de lokale peso niet interessant, en eigenlijk verboden in- en uit te voeren) als fooi zijn dan weer mooi meegenomen. ¿Cómo estás? ¡Excelente!
Mag ik een oproep doen naar diegenen die nog naar daar willen reizen? Geef geen geld uit aan die mannen die met ara’s en apen leuren op het strand. Die beestjes leven niet in de beste omstandigheden dus dit mag stoppen wat mij betreft. En alsjeblief, laat geen peuken achter op het strand. Dat wier tussen je tenen is natuurlijk, een peuk allerminst. Als toerist zijn we allemaal verantwoordelijk om het even proper achter te laten dan dat we het gevonden hebt. Maar, voor de rest, genieten maar!
The Kameleon Trail 