De krantenkoppen schreeuwen het uit. Het land is in crisis. Er is hongersnood. Miljoenen mensen ontvluchten het land. Al staat dit nieuws niet op de eerste pagina. Want uiteindelijk, ook al leven we in een werelddorp zoals Mark Eyskens het zo mooi omschrijft in Een boek met een persoonlijke boodschap, Venezuela ligt nu eenmaal aan de andere kant van de wereld. Ver van ons bed. Maar niet voor mij. Mijn hart bloedt mee met de inwoners. Ik ben er immers zelf geboren.
Ik was twee jaar als ik naar België kwam, dus van die periode weet ik niets meer. Daar kan mijn zus meer over vertellen, zij was acht, en ging er ook naar school. Ze vertelt nog steeds over de roze en de blauwe badkamer die ze hadden in het appartement. Mijn mama vertelt over het Belgische witloof dat ze daar kon kopen. Ze vertelde onlangs nog over de bobijn die dienst deed als tafeltje, maar die ook de ideale verstopplaats bleek voor de vele kakkerlakken (ja, die zitten er ook). De afvoerputjes in elke kamer die het poetsen makkelijk maken, zijn handig voor de diertjes om zich te verplaatsen. Ik ging in 2006 terug naar Venezuela en maakte er een prachtige rondreis. Venezuela is écht het mooiste land van de hele wereld (ja, ook al zag ik ook veel kakkerlakken).
We landen in de hoofdstad Caracas, waar ik twee jaar gewoond heb, en waar onze rondreis begint. De lekkere tropische temperatuur waait je tegemoet. Richting Maracay, met zijn vele suikerrietvelden. Tja, Venezuela is dan ook het land van de rum en de cacao. We bezoeken het NP Henri Pittier, en de dorpjes Chorini en Chuao, via vissersgehucht Puerto Colombia.
Onze tocht gaat verder naar Het dak van Venezuela: het Andesparadijs, met het meest toeristische stadje Mérida.
Venezuela betekent eigenlijk ‘klein Venetië’, ik snap al waarom als we het meer van Maracaibo opgaan.
Mérida heeft zoveel te bieden! Een universiteit waardoor ze het culturele centrum van het land is, én ze heeft ook heladería Cormoto, bekend uit het Guinness Book of Records met maar liefst 700 verschillende smaken ijs! (ik hou het veilig met de liqueur smaken anijs en curacao). Maar ze heeft ook de hoogste kabelbaan van de ganse wereld, die gaat tot een hoogte van 4.675 meter! Dat moeten we proberen!
Onze reis zet zich verder naar Los Llanos, de laagvlakten van Venezuela. Veel fauna en flora, en prachtige zonsondergangen! Hier zie ik voor het eerst in mijn leven hele vluchten ara’s, prachtig en ontroerend!
Het NP Morrocoy staat ook op het programma. Eerst de woestijn van Coro (ja, Venezuela heeft ook een woestijn!) en dan, grotten, vleermuizen en vele koraaleilandjes. Hiërogliefen van Indianen, en dan de Grot Van De Maagd, die staat vol beeldjes, prentjes, foto’s en zelfs T-shirts en petjes om de doden te herdenken. Eén keer per jaar is hier nog een mis in de grot, dan komt iedereen met bootjes naar hier. Een katholiek land.
Al zoveel prachtige dingen gezien, en dan moet – voor mij – het spannendste stuk van de reis nog beginnen. We ruilen onze valies in voor een rugzak, en gaan mee op trektocht met wat locals dieper de Orinoco Delta in. Hoe zalig is dat! Apen, ara’s, piranha’s, kaaimannen, schildpadden, honderden vogels en beestjes, overal! Het gebied van de Warao Indianen, die hier nog steeds wonen. Overdag met de boot tussen de mangroven en over de moerassen verdwalen, beestjes spotten en zwemmen tussen de piranha’s die we dan ’s avonds proberen te vangen om te eten. Hoe geweldig is het hier eigenlijk. De geluiden die je dan ’s avonds te horen krijgt, laten je de vele muggen rond je hoofd vergeten.
Om ons te verplaatsen tijdens deze rondreis gebruiken we bus, boot, en ook vliegtuigjes. Deze worden hoe langer hoe kleiner. Als we ons verplaatsen naar het NP Canaima kunnen we er met 9 juist in. De Orinoco Delta vanuit de lucht! Hoe graaf is dat! Tepuyes (tafelbergen)! En als kers op de taart vliegen we voorbij de watervallen del Angel, de hoogste van de ganse wereld.
Kortom, Venezuela is een pareltje. Getuige toch de mooie foto’s, niet? Met een uitgebreid aanbod, en van vele dingen het hoogste, grootste en beste. Voor mij verdient dit prachtige land veel beter dan dat het er nu aan toe gaat. De gids vertelde het toen al, ze hebben Polar, het bekendste bier van hier, en grapte erbij dat dit staat voor Para Olvidar Los Amores Rotos. Ik wens het hen toe, dat ze af en toe hun miserie kunnen vergeten, maar hoop vooral dat een vredevolle toekomst voor hen héél snel terug mogelijk is! Amén!
The Kameleon Trail 
Prachtig gewoon
LikeLike