Uw leven is van u.

Dit is een citaat op de site van Griet Op de Beeck.

Als je droomt van een carrière als schrijfster, is Griet een rolmodel. Het heeft, volgens haarzelf, wel even geduurd voor ze iets schreef dat ze wilde delen met de rest van de wereld. Ze schijft eigenlijk al lang, en legt pas in 2013 haar eerste boek in de winkel. ‘Vele hemels boven de zevende’. Meteen een succes.

Voor mensen die mij kennen is het geen geheim dat ik ooit ook wel ‘auteur’ achter mijn naam zou willen zien staan. Zit ik met dezelfde angsten als Griet? Durf ik niet? Een Writer’s block? Ik heb ideeën voor boeken, maar kan er precies maar niet aan beginnen. In ruil blog ik, dat is toch al iets. Op zijn minst een voorzichtige opstart. Ik vroeg het Griet ooit toen ik haar ontmoette en haar raad aan mij was: ‘ge moet er gewoon aan beginnen’. Simpeler kan het eigenlijk niet.

Ondertussen zijn we een paar jaar verder, en is Griet wel even in opspraak gekomen rond het misbruik door haar vader dat ze kenbaar maakt. Een gebeurtenis die verdrongen was, en nu weer het daglicht ziet. Soit. Mensen hebben altijd hun mening, het gaat uiteindelijk over haar boeken, niet over de persoon zelf.

En dat is toch wel frappant, hoe ik een aantal zinnen lees die bij ons thuis vroeger ook passeerden. Er zijn toch wel maatschappelijke ingedrongen patronen die in verschillende gezinnen voelbaar zijn. Dit maakt haar laatste boek ‘Let op mijn woorden’ zo verschrikkelijk herkenbaar, waarin je jezelf soms herkent, en soms (gelukkig) ook niet. Er wordt een problematiek blootgelegd waarvan ik denk dat je dit als schrijver van dichtbij moet beleefd hebben om dit zo neer te schrijven, ofwel heb je een hele rijke fantasie, kan ook. Alleszins, het boek plakt. Het verhaal plakt.

Hoofdpersonage is Lise, eerst op haar 15 jaar, nadien op haar 28 jaar. Dit is een sterkte van Griet, om de persoonlijkheden op verschillende momenten in hun levensloop te laten terugkomen, en ze helemaal tot leven te laten komen in de vele dialogen die het boek rijk is. Over hoe we allemaal worstelen met het leven om er het beste van te maken, ondanks de onbeantwoorde liefdes, het huwelijksleed en de pijnlijke angst van eenzaamheid. Het leven van alledag, en van iedereen. Een blijvertje.