Cuba: La Perla Del Caribe

Oef, de auto staat er nog, met wielen en al (lees eerst het eerste deel van Cuba: De roze bril van Cuba). Op weg naar Viñales. Daar leren we dat een plas soms niet gewoon een plas is, maar een gat in de baan. We snappen ineens waarom ze een platte band niet willen verzekeren. Het is een echte uitdaging op de baan. En dan worden we tegengehouden. ‘I need your help.’ Nee, geen lifters. Tja, als hij dan een badge voorhoudt, zijn we toch wat onder de indruk (onterecht blijkt later) en zitten we een beetje later, tegen alle regels in, met drie in de wagen. We worden uitgenodigd op de plantage, in ruil voor het vervoer krijgen we een koffie, en een sigaar. Illegale sigarenverkoop, dat is het. De vriendelijkheid verdwijnt als sneeuw voor de zon. Als we dan toch met nog wat meer sigaren onze reis verderzetten, zien we de volgende slachtoffers al richting de plantage rijden. Another one bites the dust. Cubanen zijn plantrekkers. En eigenlijk kan je ze het zelfs niet kwalijk nemen.

Viñales

Con Caballo? Si. Een must do in Viñales is het Nationaal Park bezoeken. Viñales is groen. Prachtig. Midden in het park een lagune (waar je dan uiteindelijk niet in mag zwemmen omdat een Israëli er drie maanden geleden in is verdronken). En wat is beter dan dit park met een dagtocht te paard te ontdekken. Slik. Ik ontdek pas dat caballo paard betekent als de cowboy ons ’s morgens oppikt. Het wordt een dag van rum, sigaren, schrik (zowel ik als het paard) en ongemakkelijkheid, om tevreden (maar stijf) af te sluiten met een mango en bananen daiquiri in de lokale pub. Viñales is de place to be voor rugzaktoeristen. Een marktje van 6 kramen, en een paar cafékes. Meer heb je eigenlijk niet nodig. Weetje: alle merries zijn van de staat, dus je krijgt enkel hengsten om mee te rijden. En zo allemaal hengsten onder elkaar… soit, you get the point.

Cienfuegos

‘Can we come with you?’ onze buren in de casa particular de Creste El Pelotero in Viñales. Een jonge gast met zijn tante, met de rugzak, ook op weg naar Cienfuegos. Ah, waarom niet? We beginnen ons al echt als Cubanen te gedragen, zo de regels aan ons laars lappen. Casa El Capital. De huizen zijn hier echt prachtig. De auto staat op straat, maar wordt voor 2 CUC bewaakt, zo doe je dat hier. Meestal kan je in een casa eten, bij de particulier (aanrader!), maar ze heeft niets voorzien voor vanavond, dus stuurt ze ons door naar familie van haar die een resto tentje hebben. Met live muziek. Zo doe je dat hier. In Cienfuegos kan je zelf een kroegentochtje doen, vanuit elke bar klinkt een ander live bandje. Place to be, definitely!

Cienfuegos is op een schiereiland, dus we laten ons door een bicitaxi voeren naar de Punto, het puntje van het eiland. Prachtige huizen hier. Kastelen bijna. De kloof tussen rijk en arm kan niet groter zijn denk ik dan. Palmbomen en stranden, precies Cuba uit de boekskes!

Trinidad, Unesco Werelderfgoed

Op de baan gaan met de auto blijft een uitdaging hier. We beslissen nu echt niemand meer mee te nemen, al willen nu de mensen vooral dat we bananen en andere spulletjes kopen; zó graag dat ze tot voor onze auto lopen. Ook lopen er hier veel krabben op de baan, die wil ik ook het liefst ontwijken. Hoe dichter bij het centrum, hoe meer mensen die nu heel graag willen dat we in hun casa komen logeren. Wij hebben beslist naar Casa Colonial El Patio te gaan, en daar moeten we dan weer naar zoeken. Maar eenmaal gevonden, de mooiste casa ever! We leren weeral iets meer over Cuba hier. De Cubanen moeten wel plantrekkers zijn en ergens proberen hun geld mee te verdienen, zo heeft deze dokter dan maar een casa gemaakt van zijn huis, uit gebrek aan werk. Iedereen probeert iets mee te pikken uit de toeristensector; eten maken, iets verkopen, hun huis openzetten, pizza op straat,… noem maar op. Iedereen wil CUC’s, de toeristenmunt, daar kan je meer producten mee kopen dan met de pesos. Fidel mag dan een held genoemd worden, is (of was) hij wel goed voor zijn bevolking?

Onze auto veilig in de garage, ik ben blij dat we die de volgende dagen weer kunnen laten staan. Trinidad is een stad om te voet te verkennen, met goede basketters, want ’t zijn enkel kasseien en trappen. Wel heel charmant. Een echt doolhof, om de piraten te misleiden. En ons ook. In Bar Canchácharra drinken we de lokale cocktail van hier, ja, Canchácharra, op basis van rum natuurlijk. En dat onder begeleiding van super muzikanten met hun live bandje. Ze hebben talent hier!

Sancti Spiritus

Een klein Trinidad, maar dan zonder kasseien, maar minstens evenveel mooie koloniale gebouwen. En minder toeristen weer. ’t Is zondag, en dat zullen we geweten hebben. Op het plein in het centrum van de stad staan allemaal tafels, veel bier, veel rum met een beetje cola, en er wordt gezongen en gedanst. Ondanks de miserie die ze toch wel kennen hier, kunnen de Cubanen genieten! En wij genieten met ze mee.

Camaguey

No, no es possible. Deze keer volharden we, we nemen niemand mee, dus de agent laat ons dan maar gaan zonder iemand extra op de achterbank. Eenmaal in het centrum, betalen we veel te veel aan een fietser die ons de weg naar de casa particular wel wil tonen. Bij het zien van pesos wordt hij echt kwaad. We laten ons, een beetje uit schrik dat hij iets aan onze auto doet de volgende dagen, voor grof geld afzetten. Zijn dag is goed, die van ons (efkes) wat minder. Mogen we blijkbaar al blij zijn dat we wel aan de juiste casa staan. Ze zijn toch vindingrijk, hij zou een officiële gids der toerisme zijn. Yeah right! Van de auto verdwijnen gewoon elke dag wat meer letterkes vanachter, in plaats van Geely staat er nu nog Gee. Van de andere letterkes geen spoor. Es una experiencia, stelt onze gastvrouw ons gerust.

In Camaguey laten we ons met een bicitaxi rondrijden, om zo de stad te bezoeken. Deze neemt zijn tijd, en geeft ons uitgebreid alle uitleg van wat hij zelf kent van de stad. Er zijn er die toch iets willen doen voor hun geld. Veel gallerijen, veel kunst. De kunstenaars zelf die er zijn laten hun werk zien, en hun atelier. Alles om je verblijf in Camaguey aangenaam te maken! Internationaal bekend is Martha Jimérez, die werkt rond de thema’s vrouw, vruchtbaarheid en vrijheid. Een madam naar mijn hart. ‘t Is dat de valies vol zit en al zwaar genoeg is, anders had ik misschien wel een van haar bronzen werkjes gekocht.

Citytrip in Camaguey, met de vele werken van Martha Jimérez

Santa Clara

Onderweg naar Santa Clara een tussenstop in Remédios. Dit is een prachtig stadje, met een mooi plein. Een stressfactor is altijd iemand vinden waar we de auto in bewaring kunnen zetten (tegen betaling natuurlijk). Daar steken we altijd wel wat tijd in. Eenmaal dat gebeurd is, kunnen we de stad ontdekken. Hier zijn amper toeristen, dus we hebben weer heel het restaurantje voor ons alleen, met een privé live band. Onze collectie CD’s thuis wordt uitgebreid met gekopieerde cdkes van al die live bandjes hier (a ja, je moet toch iets geven!).

50 km verder is Santa Clara, hier is Plaza de la Révolution, met het museum rond Ché Guevara, de grote held. Hier brandt de eeuwige vlam voor hem (echt waar). Een verplicht schooluitstapje voor iedereen in Cuba. Het museum is niet zo uitgebreid, wat foto’s en teksten, maar het gebouw zelf is wel indrukwekkend.

Hier brandt de eeuwige vlam voor Ché Guevara

Het beloofde paradijs

En dan sluiten we onze trip af op Playa Jabacoa, om ook het Cuba uit de boekskes te doen. Vlak aan het strand, een prachtig hotel Memories Jabacoa Resort, efkes relaxen na onze toch wel intense ervaring. En dat we hebben bijgeleerd; we rijden los een politieagent voorbij die ons wil laten stoppen, niet meer met ons! Als dat maar goed komt denk ik nog even. Dit hotel is het enige op onze reis waar we niet onderweg naar moeten vragen, overal staan bordjes ernaartoe. De auto brengen we gelukkig met vier wielen terug binnen, wel zonder de lettertjes GEELY achteraan. No problem.

Uitzicht vanuit onze kamer in hotel Memories Jibacoa Resort

Mijn tips voor een trip naar Cuba:

Cuba is prachtig, maar besef dat je eigenlijk naar een derdewereldland reist;
Mensen mogen er niet zomaar weg, enkel op uitnodiging, dus als je single bent, je weet wat je te wachten staat;
Iedereen probeert zijn centje (CUC goed te verstaan) bij te verdienen, de ene al oneerlijker dan de andere;
Cuba is meer dan de stranden van Varadero alleen, een prachtig land, met potentieel, maar een verschrikkelijk oneerlijk beleid.
En, als je de locals een plezier wil doen, neem dan zeepjes en stylo’s mee! 😊
Iemand die gaat en de ‘Guía de Carreteras de Cuba’ wil lenen? Laat weten!