Mijn persoonlijke quarantaine

Voor wie mij kent, weet dat ik het oh zo moeilijk heb om niet op reis te kunnen gaan. En ja, dat is misschien niet de prioriteit vandaag, en toch. Ik ben al jaren gewoon om toch meerdere trips per jaar te doen, ver weg van hier. Voor mij is dat de ultieme manier om afstand te nemen en efkes tot rust te komen. Mijn laatste reis dateert van januari 2020 Cambodja: wat een koninkrijk! dus net een jaar geleden. Het is al héél lang geleden dat ik zo lang achter elkaar thuis bleef.

Met gevolgen. Ik heb precies een jaar aangemodderd. Zoals elke zelfstandige heb ik corona wel gevoeld in mijn opdrachten en mijn omzet, zeker tijdens de eerste lockdown. Gedwongen neem ik wat online zaken op, maar ik heb toch een uitgesproken voorkeur voor het live contact. Ik kreeg meer en meer het gevoel dat ik de controle aan het verliezen was; ik kon niet ontspannen, maar werkte nu ook niet zoveel dat mijn omzet gelijkwaardig kon worden aan die van de jaren daarvoor. Ik werd precies half depressief, had uiteindelijk geen zin meer mijn bed uit te komen.

Ik besef dat ik echt aan het wachten was tot corona overwaaide, en ik terug reisjes kon plannen. Eerst wachten tot de zomer, dan tot het najaar. En nu, een jaar verder, besef ik dat ik veel eerder wat rust had moeten inplannen, al is het in eigen land. Op naar de Ardennen!

2020 had voor mij het jaar moeten zijn dat ik begon aan mijn nieuwe carrière als schrijfster. Ik had een schrijfweek gepland in Griekenland, en, ik had mezelf twee maanden beloofd om hier verder aan te werken. Corona stak er een stokje voor. Geen schrijfweek, en door de gedaalde omzet en mijn aangemodder beperkte ik 2 maanden tot 3 weken. Uiteraard dicht bij huis, dus ook het werk reist bewust en onbewust mee. En ook al heb ik in de Ardennen geen bereik; geef mij toch maar een andere tijdzone om er helemaal uit te zijn!

Maar goed, ik kijk niet helemaal negatief naar 2020. Door corona en het vele thuiswerk, ook van mijn partner en dochter, heb ik eigenlijk van dag op dag beslist dat het bij ons te klein werd, ook om mijn praktijk coronaproof draaiende te houden, dus we hebben een huis gekocht. Dat ging ineens heel snel, het tweede huis dat we bezochten was ineens naar ons zin, dus we zijn op deze moment volop aan het verhuizen naar onze nieuwe stek. Heel spannend allemaal. Ik word hier echt vrolijk van, want niet alleen heb ik een prachtige zolderruimte als praktijk, er is ook een aanpalend dakterras dat roept om ingericht en gebruikt te worden! Laat weten als je binnenkort graag een koffie komt drinken!

Ik noemde mijn trip van 3 weken mijn bezinningsreis, en ik merkte dat ik ook anderen kon inspireren met dit idee. Ook al had ik werk bij, de dagelijkse wandelingen met Reynaert in het aanpalend bos zijn onvervangbaar. Ik heb alle seizoenen gehad, van zon tot regen, van sneeuw tot pakken sneeuw! Een prachtig tafereel! Toch een tempo lager als anders. En tegelijkertijd mijn eerste doel afgeklopt, minstens 6000 stappen per dag. Ik las ook veel boeken, en ben terug wat on track met mijn zaak, door voor mij de focus helder te krijgen. De combinatie van alleen zitten in het bos met het bezoek van het thuisfront de weekends werkte voor mij wel. Ik had een heerlijke tijd. En nee, mijn boek is nog niet af (wat had je gedacht), maar de plannen zijn er, en de eerste lijnen staan op papier! 😊