Op aanraden van de therapeut

Dit boek werd me opgestuurd. Om te lezen, en dan, return to sender.

Ik lees het, leg het aan de kant, neem het opnieuw op, leg het terug, en als ik dan de vraag krijg van de afzender om het terug te bezorgen, lees ik het nog een keer door.

Ongekende gevoelens. Maar wat is ongekend? Als je het nog nooit hebt gevoeld, of meegemaakt, weet je immers niet wat je mist. Of niet mist. Volgens de schrijfster en tevens psychotherapeut Jonice Webb, want dat is precies waar dit boek over gaat, over hetgeen je je niet herinnert, over wat er niet gebeurd is. Onbekend terrein.

Het gaat over onzichtbare emotionele verwaarlozing. Voila, het woord is gevallen. Klinkt zwaar, niet? Door patronen die onderliggend van generatie op generatie worden doorgegeven, dikwijls onbewust, maar met toch het effect dat je je als volwassene afvraagt of er iets mis is met je. Je voelt veel schuld of schaamte, of je hebt moeite met zelfcompassie, terwijl de compassie die je voelt voor anderen maar de evidentie zelf is. Veel heeft te maken met de vorm van hechting die je leert aannemen, en die zich vormt de eerste jaren van je leven. Rika Ponnet schreef hier al eerder een boek over: BLIJF BIJ MIJ!

‘Emotionele verwaarlozing is de lege ruimte in het gezinsportret en niet de foto zelf.’

We kunnen niet terug naar het verleden om ons innerlijke kind te geven wat het nodig heeft. Maar we kunnen als volwassene wel onszelf geven wat we nu nodig hebben om de cirkel van het patroon ongekende gevoelens te doorbreken.

Elk gezin kent zijn pijn, zowel bij mij als bij mijn cliënten. Of je nu uit een gezin komt waar narcisme speelt, of je had een autoritaire, verslaafde of depressieve ouder, of er is sprake van parentificatie, als jij je leeg voelt, je snapt niet waarom en je loopt hierin vast, kan het goed zijn om te kijken naar je onzichtbare wonden. Je kan ervoor kiezen vandaag je innerlijk kind te geven wat je vroeger niet kreeg.

Hoe je dat doet? Want het klinkt natuurlijk makkelijker dan het is. Volgens de schrijfster is er een heel ‘buffet’ aan oplossingen, veranderingsschema’s, om de leegte die je voelt terug te vullen. Er bestaan technieken en suggesties die je kan uitproberen om zo de manier te vinden die voor jou werkt. Dat gaat over je gevoelens leren uiten, naar hulp vragen tot goed voor jezelf zorgen, op alle gebieden. En, neem daarbij gerust een therapeut of coach onder de arm om je hierbij te helpen.

Voor alle ouders onder ons, die het zo goed willen doen, voor we onszelf aan de schandpaal nagelen, er is een term: een goed-genoeg-moeder. We maken allemaal fouten want perfectie bestaat niet, op geen enkel domein trouwens, dus ook niet in ouderschap. Maar we kunnen wel tegemoet komen door ‘goed genoeg’ de fysieke en emotionele behoeften van onze kinderen te erkennen. En zo kunnen we de cyclus stoppen. Op naar meer herstel en geluk in je leven. Want ook jij bent het waard!