Ik heb de laatste tijd wel weer wat boeken gekocht, maar vergeten natuurlijk om ook de tijd te kopen om ze dan ook effectief te lezen đ En, dan begin ik natuurlijk nog eerst in het lezen van een geleend boek! A ja, de rest zijn blijvertjes!
De naam Rika Ponnet, bij hĂ©Ă©l veel mensen doet dit wel een belletje rinkelen, zo ongeveer de bekendste relatietherapeute van ons land. Heeft al meerdere boeken geschreven, en dit zou toch een toppertje zijn: âblijf bij mijâ, over de machtsstrijd in relaties.
Ik vind dit wel een boeiend thema. Niet alleen voor mezelf, maar eigenlijk vooral om sommige relaties in mijn directe omgeving beter te begrijpen. Hoe relaties zich verder ontplooien (of niet), waar al die frustratie vandaan komt, en waarom we altijd dezelfde discussies voeren. Rika belooft trouwens in het begin van het boek dat mijn kijk op mezelf en op relaties voor altijd zal veranderen, dus hier gaan we!
Werk, kinderen, seks, geld en huishouden. De grootste themaâs om ruzie over te maken, of, om bewust in te zetten om meer macht te verwerven in de relatie. Tactisch een aantal zetten doen (het lijkt wel een schaakspel) kan ervoor zorgen dat de machtsstrijd echt op de spits gedreven wordt. Het is een beetje zoals een conventie van GenĂšve. Compromissen, onderhandelen en overleggen. Er is een ik, een jij, maar ook een wij die aandacht verdient als je naar een duurzamere relatie wil groeien.
Dat vind ik een mooi idee, we zijn met drie. Ik, met mijn eigen vrijheid en willetje, jij, met ook je eigen behoeften, en een wij, waar we samen in investeren en soms ons eigen grote gelijk voor opzij zetten. Enkel zo is een relatie leefbaar.
Maar dus, wat ligt dan aan de oorzaak van dit alles? Volgens Rika heeft het allemaal te maken met onze hechtingsstijl. En na het lezen van dit boek geloof ik dat ook! De oorspronkelijke inzichten over hechting van John Bowlby zijn al verschillende keren opnieuw getest, met telkens hetzelfde resultaat. De eerste drie jaren van ons leven zijn bepalend voor onze hechtingsstijl, in onze relatie als kind met onze ouders. En deze hechtingsstijl dient als basis voor onze relaties op volwassen leeftijd, waar onze partner deze rol overneemt. Onze hechtingsstijl is een fysiek en emotioneel overlevingsmechanisme.
In het beste geval ben je veilig gehecht als kind, ontmoet je ook een veilig gehechte partner, en blijf je de rest van je leven veilig gehecht in je relatie, zo gezegd, zo gedaan. Enkel, er zijn ook (drie) onveilig gehechte stijlen, zijnde de vermijdende en angstige hechtingsstijl, en, misschien nog de meest complexe van de drie, de angstig-vermijdende. De angstige zijn, zoals Rika omschrijft, de ridders en prinsessen onder ons. De vermijdende zijn de eenzame cowboys. En de angstig-vermijdend kennen alles van aantrekken en afstoten.
Helaas, je hechtingsstijl kies je dus niet zelf. Dit wordt van generatie op generatie doorgegeven. En zo kies je later ook je partner. Hechtingsstijlen trekken elkaar aan, of je zoekt juist een tegenpool op. Je komt in een machtsstrijd terecht, en de kans op een echtscheiding wordt alleen maar groter.
Maar er is ook goed nieuws, je hechtingsstijl kan in de loop van je leven wijzigen. In de slechte zin, van veilig naar onveilig gehecht, maar ook andersom, van een onveilige naar een veilige hechtingsstijl. Mensen kunnen evolueren, dus zo ook in relaties. Met kleine stappen. Je kan liefde leren. Door bewust te kiezen voor een betere partner, tegen je onbewust sturende hechtingspatronen in. Door authentiek te communiceren in je relatie. Zo lief doen tegen je partner als dat je tegen je huisdier doet. Werken aan de ik, de jij en de wij.
En dan, een zelfanalyse. Als ik naar mezelf kijk, heb ik op gebied van relaties al wel wat ingrijpende gebeurtenissen ervaren, en kan ik wel wat kenmerken van een vermijdende hechtingsstijl aanvinken. Ik heb een hekel aan het woord afhankelijkheid, en ervaar mijn vrijheid als een gebied waarin ik niet bereid ben om over te onderhandelen. Ik bepaal graag mijn eigen agenda. En net daar maak ik vandaag met plezier en voldoening de ruimte voor die derde onder ons, de relatie. Investeren in het wij-verhaal. Op weg naar een veilig gehechte relatie.
Je hebt zwerfboeken in allerlei gewichten en maten, leer ik op de facebook pagina van de boekenjagers. Ik krijg âDik in mijn hoofdâ van Victoria Farkas te lezen. Bedoeling is dus dat je het vindt, leest, en dan terug verstopt. Dan ben je een boekendropper.
Het beste boek van de twee, âKies je gelukkig!â van Bas Kast, kreeg ik op de boekenbeurs(bedankt @Bookspot!). Eerlijk gezegd, van de schrijver, nog nooit van gehoord, maar het thema spreekt me wel aan. Zeker na mijn laatste blog 
Maar goed, over wat gaat het boek? Hoofdpersonages zijn Robert en Gladys. Ze maken de oversteek op een cargoschip naar de CaraĂŻben. En op dat schip gebeurt uiteraard iets. Een link met de moord in het eerste hoofdstuk vind je niet direct, maar wordt op het einde bij de ontknoping wel duidelijk! Dat ons mama deze oversteek ook echt heeft gedaan, lees je in de details; hoe het er aan boord van zoân schip aan toe gaat, dat kan je zo niet omschrijven als leek! Een vlotte verhaallijn, waardoor je je makkelijk door deze bijna tweehonderd paginaâs leest. Soms sta je stil bij een bijna poĂ«tische zinsbouw, zoals Ă©Ă©n van mijn favoriete zinnen uit het boek; ik heb trouwens toen gevraagd of ik dat niet mocht gebruiken in Ă©Ă©n van mijn blogs, maar goed, ât is een zin van ons mama, dus zal ik haar citeren:
Ik omschrijf me al langer als een eeuwige student. Dat je persoonlijk moet en kan blijven groeien, geloof ik ook echt. Buiten dat ben ik professioneel actief in HR, veel in rekrutering, maar ik ben ook bezig met loopbaanbegeleiding, en ga nu ook een specialisatie tot burn-outcoach volgen, en dan heb je ook met de persoonlijke ontwikkeling van andere mensen te maken. Niet meer alleen met jezelf.
Vriendschap is liefde en rivaliteit. Toch als je het boek van Elena Ferrante leest; âde geniale vriendinâ.
The Kameleon Trail 