Het land waar de kinderen namen krijgen als Faith en Hope, en, in geval van een nakomerke, ook al wel eens Blessing. Het land van de Big Five. En de Ugly Five. Verkeerslichten noemen ze robot. Blank en Zwart. Lekkere wijnen. Slechts een tijdsverschil van één uur. En maar liefst 11 erkende nationale talen, waar er minstens één trekt op wat dialect Vlaams. Hakuna Matata! We zijn in Zuid-Afrika!
Mijn reis begint professioneel, ik trek naar Johannesburg om me bij te scholen in het Enneagram. The Integrative iEQ9 Enneagram Solutions heeft als bedrijf zijn oorsprong in Zuid-Afrika, dus op naar de roots! En dat mag je letterlijk nemen, vlakbij Johannesburg bevindt zich de wieg van de mensheid, waar fossielen gevonden zijn van de eerste mensachtigen. Eigenlijk komen we allemaal van hier. Ik zal me hier later op de reis nog meermaals emotioneel bij voelen; ik ben echt aan ’t aarden, vanaf dag 1 al!
Na deze eerste week, met een prachtgezelschap van 40 internationale mensen, trek ik, voldaan met wat nieuwe inzichten, naar Kaapstad, waar we nog twee weken de tijd hebben om met een huurwagen een ander deel van het land te ontdekken. En de foto’s zullen het bewijzen, Zuid-Afrika is prachtig!
Maar eerst doen we Kaapstad zelf. De wolken maken precies golven op de wereldberoemde Tafelberg van de stad. Met de hop-on hop-off bus denken we de stad eens vanop het dak te ontdekken, maar zoals in vele steden kennen ze hier ook files, dus na 2,5 uur beginnen we toch wat heen en weer te schuiven op onze stoel, en stappen we af in Camps Bay. Hier zullen we later tijdens onze reis nog terugkomen, zo’n prachtig stukje strand hier. Er zijn ook een ruim aantal musea in Cape Town, ik kies het South African Museum, en the National Gallery. Ik heb het minder voor de alle mogelijke opgezette dieren die Zuid-Afrika rijk is, dus dat deel sla ik over. Ik zie de beestjes liever levend en wel tussen de bossen of op de savannes, dat is later nog voorzien tijdens onze reis. Maar hoe prachtig wordt verwezen naar onze roots, de bakermat van de mensheid. Welcome Home! hangt er, en krijgt voor mij wel een hele andere betekenis zo! In het tweede museum loopt een tijdelijke voorstelling rond RAPE, zo intens en pakkend, dat meerdere mensen wenend de zaal verlaten. Mezelf incluis. Tegelijkertijd kan de band die je opbouwt met mensen die rondom je ook staan te huilen niet intenser zijn dan dit, er is een soort verbondenheid die opnieuw maakt dat ik me hier zo thuis voel.
Kaapstad heeft nog leuke plaatsjes. The Company Gardens waar families samenkomen op zondag voor een leuke picknick en eendjes met hun kroost rustig kuieren langs de rand van de vijver. Waterfront, met zijn wereldberoemde café Den Anker (of is dat alleen bekend in België?) En, als je met de locals praat, is Kaapstad zoals God zou willen dat de hemel er zou uitzien. Zuid-Afrikanen zijn enorm fier op hun land!
Zuid-Afrika is bekend voor de wijn, dus op naar Stellenbosch, een belangrijke regio voor wijnen. We komen toe op ons hotel, en schrijven ons direct in voor een Wine Tour. Na Kaapstad is Stellenbosch de tweede oudste stad van de kolonisten. Vele oude Victoriaanse huizen. Een divers gezelschap om wijn mee te gaan proeven; een koppel uit Nederland dat op huwelijksreis is, een Brits koppel bijna op pensioen, en dan, een baas met zijn werknemer, waarvan de laatste vanaf morgen als expat start aan zijn driejarige opdracht. Maar eerst met de baas wat wijntjes drinken. Hij is dan ook de enige die echt alleen eens proeft, en de rest laat staan. Het onderwerp tijdens het proeven? De Brexit natuurlijk, de baas (uit Spanje) weet er immers alles van!
Op naar de derde oudste stad van het land, Stellendam. Veel landbouw onderweg, maar altijd bergen op de achtergrond. Een klein stadje, maar, we worden gerustgesteld hier in het hotel: ‘it’s safe here, even at night, you can go out whenever you want.’ Ik was na Johannesburg anders al gewoon aan de avondklok.
De Garden Route zal ons helemaal van hier, via Oudtshoorn naar Knysna voeren. Een prachtige baan, genaamd Route 62. Via de Tradouwpas. Onze volgende stop: de Safari Ostrich Farm. Het loopt hier vol struisvogels, de ene farm na de andere. Hier hebben we wel de gekste cottage van allemaal. We zitten steeds in prachtige guesthouses, maar altijd achter barelen, en bewaakt. Nu krijgen we een guesthouse in the middle of nowhere! We rijden echt terug weg van het domein van het hotel, en moeten een zandbaantje volgen links en dan weer rechts, om ergens bij drie stenen woningen te komen, en één ervan is dus vannacht voor ons. Ik moet toegeven dat ik toch niet goed geslapen heb, volledig onterecht trouwens.
En dan verder naar Addo, waar ook Addo Elephant Park is, een Wildlife Park! Ik ben zelfs zenuwachtig, zo enthousiast ben ik om op safari te gaan! En mijn verwachtingen worden niet teleurgesteld. Op weg naar waar we overnachten, komen we al bavianen, een zebra, wrattenzwijnen en antilopen tegen. Opnieuw struisvogels, en ook geiten, schapen en koeien. En dan moet de safari nog beginnen!
’s Morgens zeven uur. We staan klaar, met twee koppels Duitsers, wachtend op onze gids om door de raam in de jeep te kruipen (right, er is geen deur). Op zijn Afrikaans, ook hier, alles op ’t gemakje. ’t Park in, op zoek naar de dieren. Wat een pareltje hier. Het duurt niet lang voor we hyena’s, wrattenzwijnen, antilopen, apen, bavianen, schildpadden, zebra’s en buffels zien. En een hele horde olifanten! Als zij aan de poel staan, krijgen de andere dieren geen kans. De zebra’s wachten geduldig tot het aan hen is; een wrattenzwijn probeert toch door de horde te sluipen richting het water. De nood is hoog. Een beetje teleurgesteld door de foute info in mijn reisgids, er zitten geen giraffen in Addo Elephant Park, de begroeiing is voor hen veel te laag. ’t Is nu al duidelijk dat we zullen moeten terugkomen :-).
Verder de Garden Route gevolgd tot het mooiste punt ervan, Knysna. We zitten op Leisure Island, een prachtige locatie (weeral). We bezoeken een locale markt, supergezellig! Een ongedwongen sfeer, leuke kraampjes, muziek en lokale bio producten. Waterfront in Knysna, een gezellige buurt met leuke winkels en schitterende eetgelegenheden. En, uiteraard, de beste oesters van de hele wereld. Echt! Uit de zee op je bord, en zo zacht! Het boottochtje stelt minder voor dan dat we ons ingebeeld hadden, precies een varende disco, maar de uitzichten zijn prachtig, en we hebben wel Knysna Heads gezien!
Richting Hermanus, nog een plaats waar ik heel enthousiast van word. Daar zitten walvissen, die deze periode dichter bij de kust komen om hun kleintjes te voeden. Het is net te laat in het seizoen, en bij de Whale Watching is de zee te wild, dus vinden we ze niet (de zee was echt wild, de helft was zeeziek). Het stadje Hermanus zelf maakt het wel goed. Gezellig, paar kleine musea en veel gallerijen, dé meest gezellige boekenwinkel van de wereld en fresh seafood. En dassies (klipdassen)! 🙂
En dan is het al tijd om terug af te zakken naar Kaapstad. Via Betty’s Bay, om de Afrikaanse Pinguin te zien. Dit is één van de twee kolonies die hier leven. We hebben nog de ganse dag voor we terug naar huis vliegen, dus we rijden nog via Chapman’s Peak naar Cape Town, volgens de reisgids één van de mooiste kustroutes in de wereld. En dat is niet gelogen. Prachtige uitzichten over de kust, rijdend op een baantje soms uitgehouwen in de rotsen.
Zuid-Afrika is prachtig. Maar er is ook een andere kant. Je ziet echt nog de gevolgen van de apartheid. In veel restaurants zijn het blanken die tafelen, en worden bediend door zwarten. Het is uitzonderlijk dat er een blanke mee in de keuken staat. Door te praten met de locals, kom je te weten dat veel zwarten die werken in de horeca of algemeen in toerisme, uit Zimbabwe komen. Blijkbaar is de economie in de andere Afrikaanse landen (nog) erger dan in Zuid-Afrika. Ze kunnen wel een mondje Engels, dus als ze de kans zien, steken ze de grens over en wagen hier hun kans. Het is ‘all right’, of ‘oké’. Niet echt goed, maar het kan erger. In Zimbabwe komt er bijvoorbeeld gewoonweg geen geld uit de muur.
De regering wilde het blijkbaar een beetje goedmaken met de zwarten, als gevolg van de apartheid. Nog niet zolang geleden mocht de zwarte bevolking zelfs niet naar school. Gevolg: heel wat generaties zijn analfabeet. De zwarten kunnen een huisje krijgen, en als ze daar x aantal jaren wonen, wordt het hun eigendom. Het zijn een soort stenen huisjes, naast de mooie ‘blanke’ wijk. Per kind dat ze kopen krijgen ze nog een extra toelage. En daar stropt dan het beetje het systeem. Krijg deze mensen maar gemotiveerd om werk te zoeken, of te studeren. Zo laten we ons toch vertellen. Naast deze wijk van stenen huisjes, begint dan (in elke stad opnieuw) een niet te overziene township, met huisjes gemaakt van gelijk wat. Kinderen die dag in dag uit wat rondhangen en zoeken naar iets van waarde, wat ze maar kunnen vinden. Of bedelen.
Maar, laten we vooral geen golfie maken. we moete niemand z’n knoppie drukke. Ik blijf dus hoopvol. Zoals onze gids het zegt: Sharing is caring. Bij deze.
The Kameleon Trail 